إشιά دریکن در سال 1830 در تهران متولد شد و در سال 1907 در همان شهر درگذشت. او از سادات پاریزی، یکwell-known در میان اشرافیهای
فارسی بود، اما از نژات متمیزتر باقیماند. تحصی
لاتش به خوبی انجام نشده و او بیشتر بر پایه تجربههای زندگی و آفیکاسیونهای مختلفی که در آن زمان رواج بود، به نویسندگی و شعر پرداخته است.
در سالهای اولیه حیات او، دریکن به عنوان یک مجرد و محبوب بانو شناخته میشد. او به شدت به مطالعه ادبیات و فلسفه مکتوب بود و آثار زیادی از این نوع را دربر میگرفت. یکی از آثار مهمش، «لیالی» است که به عنوان اولین رمان
فارسی به حساب میرود و برای اولیڈیکسیونی در بین نویسندگان
فارسی شناخته میشود.
بعد از آن، او با انتشار «حجاب» در سال 1880، به یک وقفه عظی
م د?? زندگی ادبیات
فارسی رسیدی. این اثر یک ابروز در مورد مسائل اجت
ماعی و سیاسی جامعه بود که شامل نقدشґریهای اجت
ماعی و انتقاد ازهای موجود ب
ود. دریکن همچنین به نویسندگی تعدادی از مقا
لات در مج
لات مختلفی در ایران و خارج کشور پرداخته است، که meisten از آنها در زمینه فیلسوفی و اجت
ماعی منتشر شدهاند.
در سالهای اخیر حیات او، دریکن به عنوان یک فیلسوف و اندیشمند شناخته میشد و آثارش در بین روشنفکران و دانشجویان به شدت مورد تحسین قرار میگرفت. او همچنین به عنوان یک وکیل برای رفع برابری اجت
ماعی و سیاسی زنان و فرودستاییها تلاش کرد.
این بانوی ادیب، نه تنها به عنوان یک نویسنده و فیلسوف ممتاز، بلکه به عنوان یک قیا
م د?? جهان ادب
فارسی شناخته میش
ود. آثارش همچنان تأثیر عمیقی بر اندیشمندان و علاقهمندان به ادبیات و فلسفه دارد.
.jpg)
.jpg)
